Głębokość ucisków klatki piersiowej powinna wynosić od 5 do 6 cm, co odpowiada około 1/3 do 1/2 głębokości klatki piersiowej u niemowląt. Kluczowe jest, aby uciski były odpowiednio głębokie, ponieważ zbyt płytkie kompresje mogą nie zapewnić wystarczającej siły do efektywnego wyrzutu krwi, co jest niezbędne do przywrócenia krążenia. Utrzymanie właściwej głębokości ucisków jest więc kluczowe dla skuteczności resuscytacji.

Tempo ucisków klatki piersiowej powinno wynosić od 100 do 120 ucisków na minutę. Ten parametr, podobnie jak głębokość ucisków, jest jednym z nielicznych, które są precyzyjnie mierzone przez większość fantomów treningowych, z wyjątkiem nielicznych, takich jak Brayden, które oferują dodatkowe funkcje pomiarowe. Utrzymanie odpowiedniego tempa jest kluczowe dla skutecznej resuscytacji.

Relaksacja klatki piersiowej, czyli jej powrót do stanu wyjściowego, powinna być całkowita, aby zapewnić efektywną cyrkulację krwi. Ważne jest, aby faza ucisku i relaksacji trwała tyle samo, co pozwala na pełne wypełnienie serca krwią przed kolejnym uciskiem. Zachowanie równowagi między tymi fazami jest kluczowe dla skutecznej resuscytacji.

Ręce powinny być umieszczone na środku klatki piersiowej, aby zapewnić maksymalną efektywność ucisków. Niewłaściwe ułożenie dłoni może prowadzić do zmniejszenia skuteczności ucisków, co z kolei obniża szanse na przywrócenie prawidłowego krążenia krwi. Precyzyjne umiejscowienie rąk jest więc kluczowe dla skutecznej resuscytacji.